ضربان قلب شما را می توان در هر نقطه از بدن که در آن شریان نزدیک به سطح است و نبض احساس می شود، اندازه گیری کرد. رایج ترین مکان برای اندازه گیری ضربان قلب با استفاده از روش لمس در مچ دست (شریان رادیال) و گردن (شریان کاروتید) است.
مکان های دیگری که گاهی اوقات مورد استفاده قرار می گیرد آرنج (شریان بازویی) و کشاله ران (شریان فمورال) است. شما همیشه باید از انگشتان خود برای گرفتن نبض استفاده کنید، نه از انگشت شست خود، به خصوص هنگام ضبط نبض شخص دیگری، زیرا گاهی اوقات می توانید نبض خود را از طریق انگشت شست خود احساس کنید.
شما می توانید نرخ در دقیقه را با شمارش بیش از 10 ثانیه و ضرب این رقم در شش تخمین بزنید، یا بیش از 15 ثانیه بشمارید و در چهار یا بیش از 30 ثانیه ضرب کنید و نتیجه را دو برابر کنید. با استفاده از این روش کوتاه نویسی، خطاهای بالقوه آشکاری وجود دارد. هر چه مدت زمان بیشتری بتوانید اندازه گیری کنید، نتیجه شما دقیق تر است. اگر دستگاه سنجش ضربان قلب دارید، معمولاً به شما خوانش دقیقی می دهد.
روش مانیتورینگ
برای اندازه‌گیری دقیق‌تر ضربان قلب می‌توان از مانیتور ضربان قلب یا ECG/EEG استفاده کرد. مانیتور ضربان قلب، این امر به ویژه در طول تمرین مهم است، جایی که حرکت ورزش اغلب اندازه گیری واضح را با استفاده از روش دستی دشوار می کند. استفاده از مانیتور ضربان قلب زمانی مفید است که می خواهید تغییرات ضربان قلب را در بازه های زمانی کوتاه ثبت کنید، جایی که ممکن است ضربان قلب در حال تغییر باشد. بسیاری از مانیتورهای ضربان قلب قادر به ثبت مقادیر ضربان قلب هستند تا بعداً بررسی شوند یا در رایانه دانلود شوند.
بسیاری از مانیتورهای ضربان قلب به حداقل کمی تعریق بدن بین بند قفسه سینه و پوست برای انتقال بهتر سیگنال نیاز دارند. اطمینان حاصل کنید که اتصال خوبی بین بند سینه و سینه شما وجود دارد و می توانید مقداری آب یا مایع دیگر برای افزایش رسانایی نیز اضافه کنید.
برچسب ها
ارسال دیدگاه
دیدگاه ها
آخرین مطالب
پربازدیدترین مطالب
