اندازه گیری دور کمر جزء اندازه گیری دور در مکان های آناتومیکی استاندارد در اطراف بدن می باشد. که  فاکتور و داده مورد نیاز برخی از محاسبه گرها در مجموعه تست های آنالیز ترکیب بدن  و  تست های ورزشی می باشد.

هدف: هدف از تعیین دور کمر به دست آوردن اندازه ای از میزان چربی شکم (چربی احشایی) است که با افزایش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب و دیابت مرتبط است.

تجهیزات مورد نیاز: نوار فلزی انعطاف پذیر و خودکار برای علامت گذاری روی پوست. اگر از یک نوار پلاستیکی یا پارچه ای استفاده می شود، باید به طور مرتب با نوار فلزی چک شود زیرا ممکن است توسط سایرین در طول زمان کشیده شده باشد و در ثبت اندازه دقیق دچار اشتباه شوید.

روش: اندازه‌گیری دور کمر در باریک‌ترین سطح کمر، یا اگر مشخص نیست، در نقطه میانی بین پایین‌ترین دنده و بالای استخوان لگن (کرست ایلیاک) انجام می‌شود. اگر مطمئن نیستید که این اندازه گیری در باریک ترین سطح انجام شده است، چندین اندازه گیری در سطوح مختلف انجام دهید و کمترین اندازه را ثبت کنید. دور کمر باید در پایان یک بازدم طبیعی اندازه گیری شود، زیرا حرکت دیافراگم ممکن است حجم شکم را تغییر دهد. همچنین باید  حالتی آرام داشته باشید چرا که تغییرات در کشش عضلات شکم  نیز می تواند بر اندازه گیری تأثیر بگذارد. هنگام ثبت، باید مطمئن شوید که نوار خیلی سفت یا شل نباشد و روی پوست صاف و افقی قرار بگیرد.

اعتبار: خطر سلامتی ممکن است در آن دسته از افراد با عضلات کمر ضخیم یا افرادی که قد بلند یا کوتاه هستند دقیق نباشد. برای زنانی که چربی را عمدتاً در قسمت پایین بدن ( باسن و ران‌ها) رسوب می‌کنند، اندازه‌گیری دور کمر به‌ صورت جداگانه ارتباط ضعیفی با عوامل سلامتی دارد.

قابلیت اطمینان: عواملی که ممکن است بر قابلیت اطمینان تأثیر بگذارند عبارتند از: تغییرات در پرسنل آزمایش، کشش ثابت و حتی یکنواخت روی نوار، و نشانه گذاری صحیح (پیدا کردن محل آناتومیکی صحیح برای اندازه گیری).

مزایا: هزینه کم در فرآیند تست و سهولت خودآزمایی

نظرات: در صورت امکان، لباس های روی محل باید برداشته شود تا مطمئن شوید که نوار اندازه گیری به درستی قرار گرفته است و دور صحیح آن مشخص شده است. اندازه گیری دور کمر همراه با اندازه گیری چربی بدن می تواند تصویر واضح تری از تغییرات در ترکیب بافت و توزیع ماهیچه و چربی را همراه داشته باشد.