آیا تا به حال به این فکر کرده اید که چرا برخی افراد، دونده های مسافت طولانی و برخی دیگر دونده های سرعت بهتری هستند؟ زیرا ماهیچه های ما از دو نوع فیبر اصلی تشکیل شده اند - کند انقباض و تند انقباض. همه ماهیچه‌های یک فرد یک نوع یا آن نوع نیستند، و ماهیچه‌های خاصی مانند ماهیچه‌های وضعیتی همیشه کند انقباض هستند که می‌توانند عملکرد خود را انجام دهند.

برای بررسی وضعیت خود مجموعه تست های تخمین ترکیب نوع فیبر عضلانی غالب برای هر گروه عضلانی معین  را ببینید.

عضلات کند انقباض

فیبرهای کند انقباض به آرامی منقبض می شوند و می توانند برای مدت زمان طولانی تری استفاده شوند. عضله پاسچرال پشت عمدتاً از فیبرهای عضلانی کند انقباض تشکیل شده است. ورزشکارانی که مسافت های طولانی می دوند به فیبرهای کند انقباض بیشتری در پاهای خود نیاز دارند. فیبرهای عضلانی کند انقباض به اکسیژن به عنوان منبع اصلی انرژی خود متکی هستند.

عضلات تند انقباض

الیاف تند انقباض به سرعت منقبض می شوند و قدرت و سرعت را ایجاد می کنند، اگرچه زودتر نیز خسته می شوند. دونده های سرعت نیاز به انفجارهای کوتاه اما شدید انرژی دارند و بنابراین به فیبرهای عضلانی سریع انقباض بیشتری نیاز دارند. فیبرهای عضلانی سریع انقباض به ATP و گلیکوژن به عنوان منبع اصلی انرژی خود متکی هستند. از آنجایی که منابع ATP می توانند به سرعت تخلیه شوند، اسید لاکتیک محصول فرعی تجزیه گلیکوژن است، فیبرهای سریع انقباض فقط برای مدت کوتاهی می توانند فعال باشند.